Het journalistieke platform voor Dutch design
De metaverse is geen toekomstvisie maar een technologische ontwikkeling die al lang is begonnen. We leven er al in. Dat betoogt Esther Hammelburg, senior onderzoeker aan de Hogeschool van Amsterdam. De longread is haar inzending op de Open Call van Design Digger met de vraag: welke rol kunnen – of misschien wel zelfs moeten – ontwerpers spelen in de bouw van de metaverse?
Een overzicht van de designexposities in 2023 om naar uit te kijken. Van skateboarden in Londen tot porseleinkoorts in Friesland. Maar ook de viering van een Esscher-jaar en de toekomst van ons geld.
DesignDigger blikt nog één keer terug op 2022 met de vier beste expo’s in binnen- en buitenland. Hoe wordt virtuele mode van pixels gemaakt en gedragen? Wie zijn de ‘damsels of design’? En waarom is Chriet Titulaer weer hip?
Sabine Marcelis heeft voor Ikea de interieurcollectie VARMBLIXT ontworpen. “”Ik wil mensen inspireren om de functie van licht in huis te herontdekken.” De gelimiteerde collectie bestaat uit naast verlichting uit glaswerk en vloerkleden.
Voor NXT Museum in Amsteram ontwierpen Amber Jae Slooten en Audrey Large een gezamenlijke installatie.. Hun werk tast de grenzen af van analoog en digitaal. Technologie is daarbij slechts een instrument. “Want iets dat alleen online bestaat is ook echt.”
In het Groninger Museum is nu een retrospectief te zien over de modekoning Gianni Versace. Als geen ander sloeg hij een brug tussen hoge en lage cultuur. Maar hij was ook een boegbeeld voor lhbt+ gemeenschap.
De metaverse wordt het nieuwe internet waar we niet op maar ‘in gaan’ met een vr-bril augmented reality of andere immersieve ervaringen. Welke rol kunnen – of moeten – ontwerpers spelen in de bouw van deze digitale wereld? DesignDigger schrijft een OPEN CALL uit voor een longread, podcast of beeldessay dat deze vraag onderzoekt. Het beste voorstel krijgt 500 werkbudget. Deadline voor inzending is 12 december.
Door de groei van DesignDigger is er behoefte aan geschreven bijdragen. De samenwerking is op freelancebasis. Uiteraard is er begeleiding bij het schrijven van nieuwsberichten, reportages en interviews.
In het vuistdikke boek Proud South geeft trendforecaster Li Edelkoort een kleurrijke en creatieve bloemlezing van de beste mode, design, fotografie en kunst van het zuidelijk halfrond. Voor de samenstelling werkte Edelkoort samen met een team van experts uit landen als Brazilië, Benin, India en Zuid-Afrika.
Het afgelopen jaar pompten de grote technologiebedrijven tientallen miljarden dollars in de metaverse, die virtuele wereld waar we samen komen om te spelen, werken, leren of winkelen. Of dat inderdaad zo’n geweldige toevoeging aan ons leven wordt, is volgens VR- en videogames-onderzoeker Mirjam Vosmeer nog maar de vraag.
‘Solar designer’ Marjan van Aubel is donderdag keynote speaker op het Society 5.0 Festival in Amsterdam. DesignDigger geeft twee kaarten weg voor dit festival. “De zon is een – bijna – eeuwige en bovendien gratis energiebron. Daar moeten meer gebruik van maken.”
Door hun constructieve mentaliteit zijn ontwerpers de voor hand liggende aanjagers van maatschappelijke vernieuwing. Aldus Alice Rawsthorn in haar nieuwe boek ‘Design Emergency’. Op 12 & 13 oktober spreekt de gerenommeerde Britse designcriticus op het Society 5.0 Festival in Amsterdam. “Design zou zich meer moeten richten op de keerzijde van technologie.”
Het Circulair Warenhuis is een nieuwe conceptstore met gerecyclede producten in Leiden. De collectie is gebaseerd op restmaterialen en ingezamelde producten. Hiermee hebben ontwerpers Jurgen Bey, Nienke Hoogvliet, Max Lipsey en Fraser McPhee nieuwe gebruiksvoorwerpen hebben vervaardigd.
De showroom zelf is gevestigd in oude kweekkassen op het Leidse DZB terrein, waar jaarlijks drie miljoen kilo aan afgedankte spullen binnenkomen. Naast deze showroom ligt ook de werkplaats waar de collecties van de vier topontwerpers op ambachtelijke manier worden vervaardigd. Vanwege de maatregelen rondom Covid-19 is het Circulair Warenhuis te bezoeken op afspraak.
De kas, waar het licht mooi doorheen valt, is een overzichtelijk ruimte met een informele opstelling. Je hoeft je niet bezwaard te voelen om je jas aan te houden. De glazen constructie geeft het interieur een sfeervolle uitstraling en geeft zowel een binnen- als buitengevoel. De gehele inrichting is opgebouwd uit materiaaloverschotten die uit de werkplaats ernaast komen. Op die manier is ook het bankje ontworpen wat nu wordt gebruikt in museum De Lakenhal voor de expositie van Claudy Jongstra. De informele showroom is ook een waar je geïnformeerd en geïnspireerd wordt.
Elk van de vier deelnemende ontwerpers heeft een anders restmateriaal of productieproces als uitgangspunt genomen. Max Lipsey creëert zijn eigen ‘terrazzo-hamer’, waarmee hij onverkocht keramisch tafelgoed klein maakt en gebruikt als basismateriaal voor terrazzo-tegels en terrazzo-plateaus. Lipsey geeft het servies door een simpele ingreep een nieuwe look. Door zandstralen behandelt hij het oppervlak van het servies en door spelenderwijs het originele patroon weg te stralen, of juist te laten zitten op enkele plekken, ontstaat er een nieuw ontwerp.
Jaarlijkse gooien Nederlanders gemiddeld veertig kilo aan textiel weg. Een gedeelte wordt hergebruikt en of verkocht maar grotendeels wordt alles vernietigd. Nienke Hoogvliet stuitte op de ongekende hoeveelheid aan synthetische kleding. Bij het wassen van die kleding komen er microvezels vrij en dat is rampzalig voor het milieu, maar ook voor onze eigen gezondheid. “Plastic heeft altijd een negatief bijeffect”, zegt Hoogvliet. Voor haar project onderschept ze badlakens van de brandovens en hergebruikt het afvaltextiel als fleurig oppervlak van een zitobject. Met dit werk wil ze mensen ervan bewust maken dat naast plastic flesjes en verpakkingen, kleding ook een boosdoener voor het milieu is.
Fraser McPhee hergebruikt spaanplaat, veelvoorkomend materiaal in Ikea meubels en juist die belanden vaak bij kringloopbedrijven. “Ik vind het interessant om naar een product te kijken met in het achterhoofd dat het een ander product gaat worden” legt McPhee uit. Spaanplaat kun je niet op dezelfde manier behandelen als hout: het is poreus en eigenlijk niet eens mooi. Voor Fraser zijn snijden en stapelen manieren om met dit gefabriceerde materiaal te werken. In zijn werk, bestaande uit een kast, kruk en bankje, oogt het synthetische materiaal als natuursteen.
De klemtoom bij Studio Makkink & Bey ligt altijd op het proces en zo start Jurgen Bey ook dit project. Hij constateerde een bepaalde werkwijze en richtlijnen in het atelier van het kringloopbedrijf. Bey bedacht hiervoor een alternatieve handleiding waar werknemers te maken krijgen met nieuwe technieken, zoals het zandstralen en graveren van drinkglazen, maar ook waar elk persoon een onafhankelijk rol krijgt. De selectie aan glazen moet zo divers mogelijk zijn, met het gegeven dat ze samen zeventig liter water moeten kunnen dragen —evenveel als het menselijke lichaam met zich meesleept. Elk glas krijgt daarna een illustratie van het hart en is daarmee onderdeel van het grotere plaatsje. “We willen graag zien wat voor soort instituten en gemeenschappen er in Leiden zijn. Het zou mooi zijn als bijvoorbeeld een school of een ziekenhuis gebruik zou maken van een collectie glazen die op de werkplek van het Circulair Warenhuis is geselecteerd en bewerkt”, aldus Bey.
Het Circulair Warenhuis is een initiatief van cultureel producent buro bordo, grafisch ontwerpbureau Raw Color en Popma ter Steege Architecten, dat even verderop aan een nieuw project werkt. Het collectief ontwikkelt niet alleen een label waar producten worden herontdekt, maar geven ook een draai aan het imago van hergebruik. In de kas — die zich nu leent als conceptstore, is ook het werk New Old Chairs van Simone Post te bewonderen naast de kleurrijke karpetten van Studio RENS.