DesignDigger
Hella Jongerius is de winnaar van de BNO Piet Zwart Prijs 2021. De jury koos haar unaniem vanwege haar uitzonderlijke staat van dienst en haar betekenis voor huidige en volgende generaties ontwerpers. Ook is zij meermaals in staat gebleken om ook haar eigen praktijk opnieuw vorm te geven.
Op DDW presenteert het Stimuleringsfonds voor de Creatieve Industrie de nieuwste lichting ontwerpers met een talentenbeurs. DesignDigger blikt vooruit met het vierde en laatste deel in een serie longreads over talent.
Deel drie uit een serie van vier longreads waarin de balans wordt opgemaakt van zeven jaar Talentontwikkeling door het Stimuleringsfonds voor de Creatieve Industrie. Wat zijn de dromen en dilemma’s van een aanstormende ontwerpgeneratie? “De blik verschuift van expressie en succes naar ongelijkheid en inclusiviteit.”
De tweede uit een serie van vier longreads waarin de balans wordt opgemaakt van zeven jaar Talentontwikkeling door het Stimuleringsfonds voor de Creatieve Industrie. Wat zijn de dromen en dilemma’s van een aanstormende ontwerpgeneratie? “Als wij het tij niet keren, wie dan wel?”
In samenwerking met het Stimuleringsfonds voor de Creatieve Industrie wordt in een serie van vier longreads de balans opgemaakt van zeven jaar Talentontwikkeling. Wat zijn de dromen en dilemma’s van een aanstormende ontwerpgeneratie? Vandaag deel 1: “Het vakgebied is opgerekt met kritisch onderzoek, vrij experiment en verdiepende samenwerking.”
De jonge ontwerper Teun Zwets is de winnaar van de Kazerne Design Award, een jaarlijkse prijs voor pas-afgestudeerde ontwerpers van de Design Academy Eindhoven. Zwets kreeg de prijs voor zijn ‘spontane interieurcollectie Teunland,
De afgelopen week deed DesignDigger verslag van een ietwat teleurstelllende Milan Design Week. Al tekenden zich ook zichtbare trends af. De zes dominante staan hier op een rij.
Ontwerpers Bertjan Pot, Wieki Somers, Amie Dicke en Mattijs van Bergen hebben een ontwerp gemaakt voor One Square Meter Berber. Met dit sociaal designproject van Mina Abouzahra wordt samengewerkt met Marokkaanse ambachtsvrouwen. “Marokko heeft een ongelooflijke ambachtelijke vaardigheden, maar veel daarvan dreigen snel te verdwijnen”
De ‘verloren’ afstudeerlichting 2020 van de Design Academy Eindhoven kreeg eindelijk het podium. De werken op de Graduation show in Milaan getuigen van een krachtige, kritische maar hoopvolle en oplossingsgerichte blik op de wereld. Vijf worden er uitgelicht.
De groepsexpositie Alcova op een verlaten legerkazerne neemt een voorschot op een doemscenario waarin aarde en klimaat zijn uitgeput. Tussen de puinhopen en distels staat rudimentaire design, onverslijtbaar en gemaakt uit noodzaak. Functioneel? Nauwelijks. Maar wel beklemmend.
Het ‘officieuze’ Nederlandse paviljoen Masterly profileert Dutch design waarbij experiment, een kritische en onderzoekende houding en ontregelende humor zijn verruild voor duurzaamheid, een geruststellende knipoog en een zakelijke insteek.
DesignDigger is de hele week op Milan Design Week en doet dagelijks verslag. De aftrap is vanzelfsprekend vanaf de meubelbeurs zelf, die kleiner was dan ooit. Maar de stoelen zijn juist oversized.
Candy Cubicle is een stijlvolle flex-werkplek van Sabine Marcelis. Wanneer niet in gebruik is het verrijdbare meubel – er zitten wielen onder verborgen – niets meer dan een strakke witte kubus. Maar als deze houten kist langs de centrale as wordt geopend, verschijnt er een L-vormige bureauopstelling. Deze biedt aan de ene kant opbergruimte voor boeken en documenten en aan de andere kant ruimte voor een computer.
De Candy Cubicle is gemaakt als onderdeel van het Connected-project van het Design Museum. Hiervoor zijn negen internationale ontwerpers gepaard aan houtfabrikanten die zijn vertegenwoordigd door de American Hardwood Export Council (AHEC). De opdracht was aanvankelijk om gezamenlijk aan één enorme tafel te werken, aldus Marcelis. “Maar vanuit de urgentie van Corona werd dat een meer persoonlijke opdracht om een houten bureau en stoel te ontwikkelen die passen bij de leefomgeving van de ontwerper zelf. Leidraad moest wel een combinatie van wonen en werken zijn.”
Marcelis ontwierp Candy Cubicle niet helemaal voor haarzelf maar vooral haar partner, die als architect werkt bij OMA. Samen delen ze met hun pasgeboren baby een Rotterdamse loft. “Met zijn enorme computer heeft hij de afgelopen maanden onze eettafel overgenomen. Daarom wilde ik een werkplek die kan verdwijnen, zodat ik niet tegen zijn zooi hoeft te kijken als hij klaar met werk is. Een werkplek is altijd super vervelend. Altijd in het zicht en lelijk bovendien. Ik wil het gewoon kunnen verbergen. Het hele bureau kan nu in een handomdraai worden gesloten en worden verplaatst in onze woonkamer.”
“Ik wilde een object creëren met twee karakters: de kleurige binnenkant staat volledig in contrast met de gesloten en anonieme buitenkant.”
Sabine Marcelis
Van buitenaf is het houten bureau afgewerkt in een gedempte witte kleur, terwijl het gehele interieur is bedekt met een hoogglans gele lak. Die monochrome look is geïnspireerd op een scène uit Pulp Fiction, waarin John ‘Vega’ Travolta in een aktetas tuurt. De kijker ziet alleen een verleidelijke gouden gloed op zijn gezicht die vanuit de tas straalt. “Die suspense wilde ik nabootsen. Je ziet een minimale vorm maar er zit ook iets in dat ontdekt moet worden.”
Het was voor het eerst dat Marcellis met hardhout heeft gebruikt. “Ik werk overwegend met harde en glanzende materialen als glas en gietharsen. Dan kun je spelen met transparantie, de interactie met licht en reflectie. Met hout is het vooral het organische oppervlak wat mij trekt. Dat is nu zichtbaar door de lak.”
Ik heb hier leuke berichten gevonden. Ik hou van de manier waarop je beschrijft. Mooi hoor!